Blog

Spookt het ook wel eens in je hoofd? Stemmetjes die je proberen te overtuigen dat je niet goed genoeg bent. Gedachten dat je de controle aan het verliezen bent, geen grip hebt op wat er allemaal in je leven gebeurt? 

Maar wat nu als je de controle niet kunt verliezen…..omdat je hem nooit hebt gehad. We denken grip te hebben, het leven te kunnen plannen een toekomst uit te kunnen stippelen. Met ons denken kunnen we dat ook. We kunnen er een sprookje van maken met een happy end of een spooktocht waarin angst onze keel dicht snoert. In beide gevallen is het niet meer dan een fantasie, een poging van het denken om een toekomst te voorspellen die per definitie onvoorspelbaar is………

Want er is alleen maar nu, alleen maar dit moment. Het leven leeft gewoon, doet onverstoorbaar wat nodig is, elk moment opnieuw. Het is daarmee zoveel slimmer en wijzer dat het zich niet laat voorspellen door analyses die wij mensen erop loslaten. Aan jou de keuze om je hier tegen te verzetten of je mee te laten voeren door de wijsheid van het leven zelf. Ook als je er onzeker van wordt, je even echt niet meer begrijpt wat hier de bedoeling van kan zijn. Als het spookt in je hoofd en het volume van de stemmetjes alleen maar toe neemt.
Een geluk bij een ongeluk, het leven is niet bang voor spoken…..

Op vakantie naar verre landen nemen we graag een reisgids mee. Kaarten om de weg te vinden en soms betalen we voor een rondleiding. Zo komen we meer te weten over landen, culturen en gewoonten van mensen over de hele wereld.

Bijzonder hoe bijvoorbeeld met mes en vork eten veelal deel uit maakt van onze westerse cultuur terwijl ergens anders met je handen eten heel normaal is.

Hoe wij kinderen opvoeden binnen het eigen gezin en daar in andere culturen hele families verantwoordelijkheid voor nemen.

De éne groepering in God gelooft en de ander in Boeddha of Allah. Binnen het christelijk geloof gaan we naar de hemel en binnen het hindoeïsme wordt gelooft in wedergeboorte en reïncarnatie.

En wat is dan waarheid? Bestaat goed of fout? Een beter of slechter buiten ons denken? We doen ons best, leven en beleven het denken. Het lijkt zó echt dat we geloven dat het waar is…..

Zou het zo kunnen zijn dat we daarom alle culturele gewoonten en bij religie horende regels en geboden, die ooit vanuit denken zijn ontstaan, onbewust als waar doorgeven van generatie op generatie .

Als dat zo is mag je dan gewoonten die je niet meer passen ook loslaten? Vanuit de realisatie dat het door de mens bedachte concepten zijn waar onze voorvaderen ooit in zijn gaan geloven?

Bedacht door een denkend mens….niet door het leven zelf. Want het leven zelf maakt het niet uit wat je gelooft, of je met mes en vork eet, …..en in welk familie verband kinderen worden opgevoed. Het leven zelf heeft geen reisgids nodig, het leven zelf is pure LIEFDE.

Daar moet je eerst nog maar goed over nadenken. Dat gevoel moet je wel serieus nemen hoor. Te nonchalant is ook niet goed… zomaar wat opmerkingen die we regelmatig horen….goed bedoeld maar al te vaak roept dit meteen gevoelens op van er gaat iets niet goed ….of erger, zie wel ik ben niet goed genoeg…..en voor je het weet zit je met een hoofd vol twijfelende gedachten.

Er nog eens goed over nadenken wekt de suggestie dat antwoorden te vinden zijn binnen ons denken….dat ons persoonlijk denken de waarheid bevat. Dat ons gevoel, wat we heel serieus moeten nemen de waarheid bevat….dat er iets niet goed gaat als we niet aan de verwachtingen van goed bedoelde raad en adviezen van anderen kunnen of willen voldoen.

Maar wat nou als we leven en alleen ons eigen denken beleven….wat valt er dan nog serieus te nemen en waar moet dan nog over nagedacht worden? Mogen we het dan ook met een korreltje zout nemen omdat ons denken vloeibaar is en in een split second anders kan zijn. Mogen we in plaats daarvan vertrouwen op een wijsheid die voorbij het denken ligt en zich juist manifesteert als we het denken met rust laten….

Weet je nog die drukke periode op het werk, je wordt opgeslokt door de vele deadlines en werkt door tot ’s avonds laat. Tot dat ene telefoontje dat er één van de mensen die je het meest dierbaar zijn ziek is en je nodig heeft. Van het één op het andere moment zijn deadlines niet meer het belangrijkste. Van het één op het andere moment laat je alles uit je handen laten vallen.

Waarom? Omdat misschien wel onbewust ander denken op de voorgrond komt te staan en daarmee andere gevoelens en ervaringen om aandacht vragen. Er iets anders nodig is. Fascinerend hoe de menselijke ervaring van moment tot moment andere gedachten en daarmee andere gevoelens genereert. We leven en beleven ons denken en zo werkt mens zijn, altijd!

Het leven vliegt de meeuwen boven de zee
het loopt mijn blote voeten door de branding
het blaft de hond en gooit zijn bal.

En ik maar denken dat ik het leven kan sturen, dat ik de richting zelf bepaal.

En het leven vindt het goed. Tot ik te ver afdwaal van mijn levenspad, dan grijpt het in.

Herken je dat je lijf niet meer mee doet. Eetlust verdwijnt of je eet juist alles wat los en vast zit. Gedachten lijken niet meer te stoppen. Ze doen je geloven dat het helemaal mis gaat. Dat dit toch echt niet de bedoeling kan zijn. Je lijf verkramt, energie stopt met stromen. Het leven valt je zwaar….

En toch zijn we geneigd om tegen de stroom in te blijven vasthouden aan het bekende, dat wat al is. Omdat het retespannend is om los te laten en een nieuwe nog onbekende weg in te slaan. Geen idee waar naar toe, laat staan waar het je gaat brengen.

Maar wat nu als het leven veel slimmer en wijzer is dan wij ooit zullen zijn. Dat het ons lijf alleen maar op slot zet als liefdevolle waarschuwing dat je te ver afwijk, van hoe het leven zich door jou wil manifesteren in de wereld? Durf je deze liefdevolle waarschuwing dan te omarmen? Er naar te luisteren en je weer mee te laten voeren door het leven zoals dat voor jou bedoeld is? Je over te geven en te vertrouwen dat het goed komt? Dat het al goed is!

Herken jij dat ook, een gevoel van niet goed genoeg zijn? Ik moet nog zekerder worden van mezelf. Ik moet meer zelfvertrouwen krijgen. Ik weet niet of dat me wel gaat lukken. Wat zullen collega’s wel niet van mij denken?

Herken je de neiging tot het bestellen van zelfhulp boeken en de aantrekkingskracht van cursussen die je meer zelfvertrouwen, een positiever zelfbeeld en een gelukkiger leven beloven? Ze geven je tijdelijk vaak een beter gevoel, alleen al doordat je actie onderneemt en aan je zelf werkt….en dat is altijd goed….toch….? Of is het één van de vele kleuren nagellak die er bestaan om iets mooier proberen te maken dan dat het van nature is en altijd zal blijven.

Want wat nou als je al helemaal goed geboren bent. Je alleen door de jaren heen de onbevangen, nieuwsgierige blik die je als kind had bent kwijtgeraakt. Omdat je in het misverstand bent gaan geloven dat alles wat er in de buitenwereld gebeurt en alles wat je meemaakt in je leven, alle boodschappen over goed en fout, over hoe het wel en niet hoort je gevormd hebben tot wie je nu bent……en wie ben je nu dan?

Of zou het zo kunnen zijn dat we leven en alleen ons denken beleven. Dat het leven ons een denkkracht schenkt waarmee we onze eigen films maken en ons bewustzijn er vrolijke, spannende, soms verdrietige muziek bij componeert?

En als dat zo is, en we in ons eigen leven gaan herkennen dat het altijd inside-out werkt, dan hebben we de zelfhulpboeken en cursussen voor een gelukkiger leven niet meer nodig. En natuurlijk kunnen we dan nog steeds alle kleuren nagellak blijven gebruiken. Gewoon omdat we er plezier in hebben en van genieten;)

Bomen laten hun blad vallen, bloemen raken uitgebloeid en de eendagsvlieg leeft slechts één dag…. 

Wij mensen willen vasthouden, wensen dat onze dierbaren bij ons blijven, dat er niets veranderd, daar voelen we ons veilig bij, het geeft ons rust. 

Herken jij het ook? Onrust in je lijf, boosheid, verdriet en teleurstelling als het niet langer lukt om vast te houden aan dat waarvan je dacht dat het voor eeuwig was….? 

Fascinerend hoe alles vergankelijkheid is en tegelijkertijd uit één oneindige energie bestaat die voor ons vaak niet te vatten en te voelen is, ……we houden daarom liever vast, soms tegen beter weten in. 

Maar wat nu als dit toeval is omdat het leven niet te controleren is? Dat het leven gewoon leeft en doet wat het doet los van onze bemoeienissen.”Nobody is in control, and thats the best news ever” stond op het bord toen ik de eerste bijeenkomst van de opleiding tot coach 3 principes binnen stapte. Dat zullen we nog wel eens zien dacht ik…..om het negen maanden later als waarheid te omarmen.

En weet je wat zo fijn is aan het niet in control zijn? Ik moet veel minder van mezelf, en zeker ook minder perfect. En ja ik ben nog steeds bij tijd en wijlen boos, verdrietig bang om te verliezen, teleurgesteld. Verdwaal nog steeds in het leven en lijk compleet de weg kwijt, in verzet met alles wat het leven op dat moment te bieden heeft. Tot ik me weer realiseer dat ik niet kan verdwalen in het leven zelf. Hooguit in mijn persoonlijke gedachten over hoe ik vind dat het zou moeten zijn….omdat ik weer even denk dat ik in control ben…..Tot de storm in mijn gedachten weer gaat liggen en ik vanuit helder zicht weer mee dein op het ritme van het leven zelf, zoveel slimmer en wijzer dan mijn persoonlijk denken ooit zal zijn…..terug bij echte rust, altijd veilig in een oneindige ruimte van onbegrensde mogelijkheden. 

“Maar omarm het mysterie van de ziel, de vrijheid achter het niet-begrijpen. De vergeten woorden, misschien zelfs voorbij de woorden. Want de vraag is: bestaat iets als je het niet kunt denken?” 

Dirk de Wachter maart 2023 

Mooie zinsnede van Dirk de Wachter uit de terugblik op het congres: De mens in de behandelkamer. ‘ Aanwezig zijn in de niet-oplossing is de essentie van de zorg’. 

Aanwezig zijn in de niet-oplossing, je eigen gedachten en vaak goed bedoelde tips en adviezen voor je houden als de ander worstelt met gevoelens van verlies verdriet en machteloosheid. Er zijn voor de ander met oprechte aandacht. Een luisterend oor, zonder oordeel, zonder de creaties van je eigen denken te willen toevoegen aan het verhaal van de ander. 

Omdat je je realiseert dat we leven en alleen ons eigen denken beleven. Vanuit het besef dat we met onze tips en adviezen niets anders doen dan onze eigen film projecteren, een productie van ons eigen denken. …..en natuurlijk is er niets mis mee, en helpt het soms om een stukje van je eigen film te delen. 

Maar met het blijven in de niet-oplossing geef je de ander ruimte om vanuit eigen inzichten de fluisteringen van een altijd aanwezige innerlijke wijsheid te gaan horen ….. En weet je wat zo mooi is? Als je zo kan blijven, en luisteren dan stel je als vanzelf goede vragen, gegenereerd door jou innerlijke wijsheid….
Blijft de vraag of je er naar durft te luisteren, er op durft te vertrouwen…. 

Dan wordt zijn, zien en durven de essentie van zorg! Mooi voorbeeld is de foto die symbool staat voor een moment dat me heeft geraakt. Ik zat aan het bed van mijn terminaal zieke vader toen een verzorgende mij dit bord kwam kwam brengen…… 

Link naar het volledige artikel: Dirk de Wachter: ‘Aanwezig zijn in de niet-oplossing is de essentie van de zorg’ http://wsx5customurl.com