Blog

Twee spelletjes zijn favoriet. Alleen met een bal in zijn bek blaffend door de branding rennen. En samen ‘klootschieten’, ik gooi de bal over de zandvlakte en hij gaat er met wapperende oren als een speer achteraan. Bewaakt de bal tussen zijn voorpoten en kijkt verwachtingsvol hoe ik in slakkengang nader voor een volgende worp;)

Hij laat zich maar zeer beperkt afleiden door geluid van krijsende meeuwen, geschreeuw van bazen met loslopende honden en de met schepjes rond zwaaiende kinderen. Zijn focus ligt op gooien, rennen, en wachten op de baas om het spel voort te zetten.

De branding is ‘zijn liveguard’ (strandreddingsdienst) om grote of opdringerige honden van zich af te schudden. Hij durft er net iets dieper in te duiken dan de meeste van zijn soortgenoten. Ze haken af, waarna hij het spel van ‘klootschieten’ weer kan hervatten.

Hij leeft in het moment, dealt op eigen wijze met wat er op zijn pad komt, schudt het van zich af en gaat door met de bedoeling. En ik? Ik probeer zijn voorbeeld te volgen en speel het spel graag met hem mee 🐾🐾🧡

Billenkar

Ze is al twee jaar niet meer in Nieuwpoort geweest. Door haar sciliose gaat lopen steeds moeizamer en wordt alleen op pad gaan spannender. Dan gaan we toch samen en huren een billenkar? Want zo heet een Piet Plezier aan de Belgische kust.

Als we de pier op willen fietsen zien we een bordje staan dat het niet mag. Mooi moment om de ‘Riek’, methode weer eens af te stoffen. Jaren heb ik samen met haar kampen gedraaid met steeds terugkerende vragen als: gaan we een vergunning aanvragen of betalen we de boete? Vragen we of we fik mogen stoken of laten we het vuur in de bak van de bbq een beetje uit de hand lopen? Het werkt bijna altijd zo dat na ruim twee uur fik stoken de bewaking komt zeggen dat dit niet bedoeling is. Wij zijn begripvol, zeggen sorry dan maken we het uit, én hebben ondertussen al twee uur lol gehad en met vuur gespeeld.

Zo ook vandaag, het plezier wat we hebben werkt besmettelijk en er wordt vooral begripvol ruimte gemaakt voor de grijze koppies in de billenkar. Of ze hebben niet zoveel vertrouw in mijn stuurkunsten, dat kan natuurlijk ook;)

We halen het einde van de pier zonder aangesproken te worden. En gezien er maar één weg terug is, is de ‘Riek’ methode, ook vandaag weer geslaagd. Een methode die voorkomt dat mensen nee moeten zeggen op een vraag terwijl ze eigenlijk ja willen zeggen…..maar volgens de regels mag dat niet…Ook niet als dat betekent dat ze het einde van de pier waarschijnlijk nooit meer gaat halen.

De ‘Riek’ methode geeft speelruimte om overtredingen van regels door de vingers te zien, of er overheen te kijken. Het juiste moment te kiezen om tot handhaving over te gaan, als het plezier haar hoogtepunt reeds heeft bereikt. In een wereld met steeds meer regels is ze nog steeds goud waard blijk ook vandaag weer uit de stralende blik en het vrolijke gezang tijdens de tocht op de billenkar 🧡