Menselijke ervaringen, ze stromen dwars door je heen. Je zou ze kunnen vergelijken met de golven van de zee. En dat jij dan de zee van oneindig water bent wat nooit stilstaat. Er is altijd een stroming, iets wat beweegt. Heel subtiel kabbelend en dan weer ruig beukend tegen de rotswanden.
Het water blijft constant aanwezig in de storm en in de stilte. In de stroming van grote en kleine bewegingen. Ze laat zich zonder weerstand meevoeren in het spel van rollende golven.
Hoe anders zijn wij mensen vaak geneigd om te gaan met menselijke ervaringen. Met de golvende ritmes van gedachten en emoties die steeds weer komen en gaan. Zetten we ons vaak onbewust al schrap om niet te hoeven voelen en bouwen daarmee dammen en muren die de natuurlijke golfbewegingen verstoren.
Hoe zou het zijn als we doorzien dat we het water zijn en niet de golven. Geen weerstand meer bieden aan de lichamelijke sensaties die gedachten en emoties oproepen in ons lijf. Aanwezig kunnen blijven om te zien en voelen hoe deze sensaties als golven opkomen en ook vanzelf weer gaan als we ze geen strobreed in de weg leggen.
Weer voelen en ervaren hoe Leven wil surfen op rollende golven. Ze allemaal met Liefde omarmen ook als ze ons dreigen te overspoelen want water kan immers niet verdrinken in water 🧡