Leven is als surfen op de golven, soms hoog, soms laag en soms is er te weinig wind en voelt het alsof je stilstaat.
Maar ook op de momenten dat er aan de oppervlakte weinig te zien is gaan de golven in de diepte door. Heel zacht wiegend, dwingend of soms zelfs overweldigend.
Als een stem die fluistert, soms gaat schreeuwend als ze niet wordt gehoord maar altijd met de intentie om je iets te laten zien of voelen.
Het Leven staat nooit stil, ze is altijd in beweging en veranderd in ieder moment of wij er ons bewust van zijn of niet.
De golven van enthousiasme en het gevoel helemaal op te gaan in het Leven zijn hetzelfde water als de golven die overweldigen en je het gevoel kunnen geven overspoeld of zelfs weggespoeld te worden.
En wat doet het water? Zonder verzet laat ze zich meevoeren door de golven. Maakt koprollen en nodigt ons zelfs uit om met haar mee te komen spelen op surfplanken, bootjes of door gewoon de branding in te duiken. Zonder angst, draagt ze steeds opnieuw tot ze helemaal vanzelf weer rustig wordt.
Een kado van moeder natuur dat als we goed durven kijken voorleeft hoe ook menszijn en Leven werkt. Hoe minder we ons verzetten tegen steeds veranderende emoties die ons lijf op hol laten slaan of juist weer stil doen staan hoe vrijer de Levensenergie blijft stromen.
Of zoals Sydney Banks ooit zei: Als het enige wat we leren is om niet langer bang te zijn voor onze ervaringen, dan veranderd de wereld vanzelf 🧡