Blog

hoofd en hart, verschil van mening 
tegenstrijdig ruziën ze wat af 
het hart verlangt, wil lief, wil Leven 
sloopt de kaders doet graag maf 

het hoofd is bang zijn ego te verliezen 
houdt graag de regie
heeft een mening over alles 
bepaald graag waar en hoe en wie 

het hoofd wil denken graag geloven 
maakt met stemmen veel kabaal 
het hart gelooft in Leven als essentie 
spreekt pure Liefde in moerstaal 

menszijn is vaak ingewikkeld 
slingert je van hoofd naar hart 
vraagt je Leven te vertrouwen 
elk moment een nieuwe start

onbegrepen Leven 
onbegrepen denken 
onbegrepen voelen 

geloofde idealen 
geloofd gelijk 
geloofde grenzen 

gevoeld verlies 
gevoelde haat 
gevoelde tegenstelling 

angst vecht 
angst gooit bommen 
angst bekritiseerd 

onbegrepen liefde 
onbegrepen wijsheid 
onbegrepen vrede 

wegdrijven zonder bestemming 
zomaar drijven zonder plan 
op het ritme van je adem 
in en uit zolang je kan 

heel ontspannen blijven drijven 
dat alleen is al genoeg 
voor het Leven om te krijgen 
waar het door jou lijf om vroeg

donkere wolken aan de luchten 
gewoon maar even blijven staan 
niet meer vechten niet meer vluchten 
vertrouwen dat ze ook vanzelf weer gaan 

buien regenen je wangen 
het gemoed zit er doorheen 
vraagt wat tijd om op te laden 
even met jezelf alleen 

Leven dat kent alle kleuren 
van diep grijs tot hemels blauw 
laat je voelen en beleven 
licht maar soms ook grijs en grauw 

weten dat je nog steeds heel bent 
je essentie gaat nooit stuk 
raakt verstopt onder gedachten 
is er stil onzichtbaar zonder smuk 

tranen biggelen over wangen 
willen zwemmen in de lucht 
buiten spelen met het Leven 
leiden tot een diepe zucht 

even niets meer zeker weten 
en daar dan gewoon mee zijn 
warme tranen laten stromen 
vloeibaar maken van de pijn 

gewoon maar even stilstaan 
kijk en voel maar wat er komt 
proef het zout van warme tranen 
als een streling van je mond 

Leven heeft wat te vertellen 
weet al lang wat waar en hoe 
hoeft de toekomst niet te spellen 
leeft het nu dus geef maar toe 

kijkend naar mijn eigen hemel
zie ik mensen naast me staan
onzichtbaar voel ik me verbonden
ook met hen die zijn gegaan

duw me voort hier in dit leven
spring soms sloten tegelijk
blijf bewegen en verplaatsen
krijg een steeds groter bereik 

Leven wil soms ook een salto
even alles op z’n kop
wil soms rennen dan weer rollen

Leven IS en houdt nooit op 

plots verloren menszijn
in één klap weggevaagd
de reden van je weggaan
nog vaak afgevraagd 

het lag niet aan de liefde
het aards bestaan te zwaar
je reisde naar de hemel
naar lief en licht aldaar 

verbinding blijft ononderbroken
al doet ons hart nog pijn
vrij om te vliegen in de wolken
en zo nog steeds bij ons te zijn 

geen benul van te gaan sterven
geeft de herfst kleur aan de dood
heeft geen zorgen wie gaat erven
viert het bruin groen geel en rood 

kijkt verbijsterd naar de mensen
vechtend tegen hun natuur
denken eeuwig aards te leven
zien de dood als koud en guur 

zijn vergeten licht en Leven
in veel denken kwijtgeraakt
geen benul meer dat het universum

alles weer onsterfelijk maakt 

lopen in de regen 
maakt een kletterend geluid 
glijdend over natte bladeren 
val je bijna op je snuit 

kijken door beslagen glazen 
de wereld is een dikke mist 
lampjes sterren in het donker 
blik vertroebeld en vergist 

het verkleind even je wereld 
valt vanzelf weer op zijn plaats 
wachten tot de mist weer optrekt 
want het Leven heeft geen haast 

opstapelen van gedachten
zo ontstaat een nieuw verhaal
we geloven dat het waar is
vertellen het een volle zaal

hoger bouwen we de torens
gemaakt van denkend materiaal
ogen van een kind gaan glimmen
gooit hem om met veel kabaal

kinderen denken nog eenvoudig
hechten niet aan één verhaal
kunnen moeiteloos verbinden
spel en spelen staan centraal